Sophie Langohr

Verslag over de begeleidingsbeurs van SMartBe 2012

Sinds enkele jaren ben ik bezig met een werk over iconografische codes en artistieke genres. Het is mijn bedoeling onze representatiesystemen, en dan vooral hun paradoxen, te onderzoeken. Mijn werk bestaat vooral uit foto’s en digitale fotobewerking. Centraal staan onderwerpen als ‘valstrikken’, ‘valse schijn’ en ‘perfecte beelden’. Van opleiding ben ik kunstschilderes, digitale beeldbewerking heb ik zelf geleerd en daardoor had ik maar een beperkte kennis van Photoshop.

Bij SMartBe heb ik een beursaanvraag ingediend om een nieuwe reeks foto’s te kunnen maken: Les Allégories/De Allegorieën. Net zoals in mijn voorgaande werk, wilde ik ook hier een historische stijl en genre gebruiken en de gebruikte codes een nieuwe betekenis geven om een ironische kijk op de huidige reclamebeelden te geven.

In dit geval waren het de academische aspecten van het neoclassicisme in de 19de-eeuwse schilderkunst die mijn aandacht trokken. Vooral William Bouguereau (1825-1905) inspireerde mij. De avant-gardisten verafschuwden hem en aarzelden niet om zijn effen en nauwgezette werkwijze door het slijk te halen. Huysmans zei hierover: “Dit is zelfs geen porselein, het is mat en gelikt.” Deze Bouguereau maakte een groot aantal allegorische schilderijtjes met verleidelijke, vaak naakte, personages.

Om te kunnen verwijzen naar formats, zoals we ze kennen voor foto’s in tijdschriften – perfect en in een vastomlijnde stijl – was het gebruik van geavanceerde digitale beeldbewerkingstechnieken noodzakelijk.

Dankzij de opleiding van 30 uur bij Michel Dubois heb ik een veel betere kennis van Photoshop CS5. Hij gaf mij technische tips voor de uitwerking van mijn project en slaagde erin om de lacunes en slechte technieken in mijn kennis te identificeren. In de toekomst zal deze betere kennis mij zeker nog van pas komen.

De scholing ging ook dieper in op de codes en gebruiken bij de weergave van het menselijke lichaam in de reclamesector. Het was een heel interessante ervaring mij te verdiepen in dit esthetische universum met haar vaste – soms heel academische – codes en afbakeningen. Door met deze beelden te werken stelde ik vast dat er een soort ‘negatie’ van het onderwerp bestaat. Elke oneffenheid, elke weerstand, elke onzuiverheid wordt weggegomd. Zo wordt de huid glad en helder gemaakt door deze waziger en transparanter te maken. Deze ervaring versterkt mij in de overtuiging dat onze ‘hedendaagse’ lichaamscultus een uiting is van een heel oude ‘haat’ ten opzichte van het lichaam, en dan vooral dat van de vrouw.

Sophie Langohr